Café Wilhelmina is ook bij muziekliefhebbers buiten Eindhoven een bekende naam. “Als je in Houston in een bluescafé bent en je zegt dat je uit Eindhoven komt, dan valt meteen de naam van Wilhelmina”, zegt Koos Cornelissen. Hij programmeert al een jaar of twintig de concerten in Wilhelmina en is ook nog actief als gitarist.
Dansen
Café Wilhelmina ging van start in 1971 en is daardoor het oudste muziekcafé van Eindhoven. Nog steeds is de voormalige behangwinkel aan het Wilhelminaplein de plek waar livemuziek in vele vormen valt te consumeren. Jazz op de maandagavond is vaste prik, net als het zondagmiddaggebeuren, vaak met bluesbands. Door de week gebeurt er ook het een en ander. Eenmaal in de maand is het Folkbal, waar niet alleen grijze knarren, maar ook veel jongeren op afkomen om te dansen. Wilhelmina komt de eer toe hier In Nederland als eerste mee te zijn begonnen.
Café Wilhelmina ging van start in 1971 en is daardoor het oudste muziekcafé van Eindhoven. Nog steeds is de voormalige behangwinkel aan het Wilhelminaplein de plek waar livemuziek in vele vormen valt te consumeren. Jazz op de maandagavond is vaste prik, net als het zondagmiddaggebeuren, vaak met bluesbands. Door de week gebeurt er ook het een en ander. Eenmaal in de maand is het Folkbal, waar niet alleen grijze knarren, maar ook veel jongeren op afkomen om te dansen. Wilhelmina komt de eer toe hier In Nederland als eerste mee te zijn begonnen.
Legendarisch
“We hebben hier veel grote namen gehad”, zegt Koos Cornelissen. “Zo heeft Joe Bonamassa hier gestaan. Het contract was een half jaar voor het optreden afgesproken, maar in de tussentijd brak Joe internationaal door. Hij zat vast aan dat contract, en moest dus komen. En dat deed hij ook. Hij kwam binnen, speelde vijftig minuten en vertrok als een speer. Dr. Feelgood in de originele bezetting hebben we hier ook gehad. Een legendarisch concert was dat, net als met Herman Brood samen Hans en Candy Dulfer. Kevin Coyne was ook te gek.”
Contacten
Koos Cornelissen is al een jaar of twintig de programmeur van Wilhelmina. Tegenwoordig is hij ook mede-eigenaar. “Ik heb er veel leuke contacten aan over gehouden”, zegt hij. “Met kerstmis krijg ik altijd nog een kaartje van de bassist van Wishbone Ash. Dat is ook het mooie van dit werk. Je bouwt vriendschappen op over de hele wereld. Er is hier nog nooit een artiest naar huis gegaan met het idee: hier kom ik nooit weer. Het geluid is bij ons altijd prima en je wordt ook altijd goed ontvangen, zowel door het publiek als door ons.”
“We hebben hier veel grote namen gehad”, zegt Koos Cornelissen. “Zo heeft Joe Bonamassa hier gestaan. Het contract was een half jaar voor het optreden afgesproken, maar in de tussentijd brak Joe internationaal door. Hij zat vast aan dat contract, en moest dus komen. En dat deed hij ook. Hij kwam binnen, speelde vijftig minuten en vertrok als een speer. Dr. Feelgood in de originele bezetting hebben we hier ook gehad. Een legendarisch concert was dat, net als met Herman Brood samen Hans en Candy Dulfer. Kevin Coyne was ook te gek.”
Contacten
Koos Cornelissen is al een jaar of twintig de programmeur van Wilhelmina. Tegenwoordig is hij ook mede-eigenaar. “Ik heb er veel leuke contacten aan over gehouden”, zegt hij. “Met kerstmis krijg ik altijd nog een kaartje van de bassist van Wishbone Ash. Dat is ook het mooie van dit werk. Je bouwt vriendschappen op over de hele wereld. Er is hier nog nooit een artiest naar huis gegaan met het idee: hier kom ik nooit weer. Het geluid is bij ons altijd prima en je wordt ook altijd goed ontvangen, zowel door het publiek als door ons.”
JazzWilhelmina kreeg een keer Joe Cocker aangeboden, maar Wil Klappe, die toen nog de baas was, vond duizend gulden te veel voor iemand waar hij nog nooit van gehoord. Hij was een enorme jazzliefhebber die het geen probleem vond om geld toe te leggen op jazzconcerten. In de jaren zeventig traden in het bruine café aan het Plein daardoor grootheden op, zoals Bill Evans, Dexter Gordon, Archie Shepp, Betty Carter en in 1980 zelfs Dizzy Gillespie. De zaak puilde uit. Tegenwoordig worden de concerten georganiseerd door de Stichting Jazzpower van Ad Peijnenburg en komen er heel wat minder mensen op af.
Fanfare
Wilhelmina nodigt niet alleen bands uit, maar heeft zelf ook heel wat in de aanbieding: een eigen fanfare, een mannenzangkoor en een vrouwenzangkoor. “We blijven zo veel mogelijk concerten organiseren”, zegt Cornelissen. “We gaan nu ook op de zaterdagavond programmeren. Als je hier op zaterdagavond binnenloopt, is de zaak tot half twaalf leeg. Dan kun je veel beter een concert regelen. Daar komen de mensen wel op af. De belangstelling voor livemuziek is nog steeds groeiend.“ Om bij de tijd te blijven, wordt Cornelissen bij het programmeren tegenwoordig bijgestaan door twee jongeren.
Wilhelmina nodigt niet alleen bands uit, maar heeft zelf ook heel wat in de aanbieding: een eigen fanfare, een mannenzangkoor en een vrouwenzangkoor. “We blijven zo veel mogelijk concerten organiseren”, zegt Cornelissen. “We gaan nu ook op de zaterdagavond programmeren. Als je hier op zaterdagavond binnenloopt, is de zaak tot half twaalf leeg. Dan kun je veel beter een concert regelen. Daar komen de mensen wel op af. De belangstelling voor livemuziek is nog steeds groeiend.“ Om bij de tijd te blijven, wordt Cornelissen bij het programmeren tegenwoordig bijgestaan door twee jongeren.
Opgewonden
Koos Cornelissen loopt inmiddels tegen de zestig, maar hij is nog steeds muzikant in hart en nieren. Treedt nog iedere maand een paar keer op. “Ik snap niet dat mensen ophouden met de muziek en hun gitaar verkopen. Ik kan nog steeds opgewonden raken van een nieuw versterkertje. Dat verandert nooit. Daarom ga ik gewoon door. Laatst hoorde ik van een van de jonge jongens die hier werken, dat het eerste album van de Flying Spidersz, mijn eerste band, op E Bay voor 70 euro van de hand gaat. Ik wou dat die plaat nog had. Dan had ik er tenminste iets aan verdiend.”
Koos Cornelissen loopt inmiddels tegen de zestig, maar hij is nog steeds muzikant in hart en nieren. Treedt nog iedere maand een paar keer op. “Ik snap niet dat mensen ophouden met de muziek en hun gitaar verkopen. Ik kan nog steeds opgewonden raken van een nieuw versterkertje. Dat verandert nooit. Daarom ga ik gewoon door. Laatst hoorde ik van een van de jonge jongens die hier werken, dat het eerste album van de Flying Spidersz, mijn eerste band, op E Bay voor 70 euro van de hand gaat. Ik wou dat die plaat nog had. Dan had ik er tenminste iets aan verdiend.”
BRON
Geen opmerkingen:
Een reactie posten